ကြန္ပ်ဴတာမွန္သားျပင္ေပၚမွ နာရီကုိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ငါးနာရီခြဲရန္ ငါးမိနစ္သာလုိေတာ့သည္။ လုပ္လက္စအလုပ္ေတြ လတ္စသတ္ၿပီး ဖြင့္ထားေသာ file ေတြ၊ window ေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ပိတ္လုိက္သည္။ ႏွင္း စိတ္ေတြ မသိမသာ အနည္းငယ္ လႈပ္ရွားေနသည္။ ကြန္ပ်ဴတာကုိ shutdown လုပ္ၿပီးခ်ိန္မွာ ငါးနာရီ သုံးဆယ့္ငါး။ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ေတြ အခ်င္းခ်င္းႏႈတ္ဆက္ေနသံ ၾကားရသည္။ ဒီေန႔ ေသာၾကာေနမို႔ ငါးနာရီခြဲ ႐ုံးဆင္းသည္။ ခါတုိင္းလုိ shuttle bus စီး၍ အလ်င္စလုိ အိမ္ျပန္စရာ မလုိေသးပါ။
႐ုံးအေဆာက္အဦထဲကထြက္၍
သိပၸံပန္းျခံလမ္းမက်ယ္ႀကီးအတုိ
အမွတ္ ၂ သိပၸံပန္းျခံ၀န္းႀကီးက
တစ္သီးတစ္ျခားႏုိင္ေသာ္လည္း ႏွင္းက ဒီ၀န္းထဲမွာ လုပ္ရတာ သေဘာက်သည္။
လမ္းတစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီမွာ ရာသီခြင္ နာမည္ေပးထားေသာ ပုံစံတစ္မ်ိဳးစီ
ဆန္းသစ္ေနေသာ ႐ုံးအေဆာက္အဦေတြရွိသည္။ ႏွင္း အလုပ္လုပ္ရာ
ရုံးေဘးတစ္ဖက္မွာ ေတာအုပ္သဖြယ္ သစ္ပင္ေတြအုံ႔ဆုိင္းေနၿပီး
လူလုပ္ေရတံခြန္ငယ္ေလးရွိသည္။ ေလွ်ာက္လမ္းသဖြယ္ ပတ္ကာရံထားေသာ
သစ္သားတံတားေအာက္က ေရကန္မွာ လိပ္ကေလးေတြ၊ ငါးကေလးေတြလည္းရွိသည္။
၀ါးပင္႐ုံေလးေတြ စီတန္းစြာေပါက္ေရာက္ေနေသာ ခ်စ္စရာ လူသြားလမ္းကေလးမွာ
ႏွင္းအႏွစ္သက္ဆုံးေနရာတစ္ခုျဖစ္
အခမဲ့အပုိ႔အႀကိဳလုပ္ေပးေသာ shuttle
bus ေတြ၊ အမ်ားသုံးဘတ္စ္ကားေတြ၊ တကၠစီအငွားယာဥ္ေတြ ႏွင္းေဘးမွ ဥဒဟုိ
ျဖတ္သန္းသြားလာေနၾကသည္။ ကားေတြရွင္းေတာ့ လမ္းမတစ္ဘက္ျခမ္းသုိ႔ ကူးလုိက္သည္။
“ကုိယ္ေရာက္ေနၿပီ” ဆုိေသာ sms ရ၍ ေျခလွမ္းသြက္လုိက္သည္။ ႏွင္း သူႏွင့္
ညေနစာ အတူစားဖုိ႔ ခ်ိန္းထားခဲ့သည္ေလ။
ႀကိဳတင္ရည္ရြယ္ထားျခင္းမရွိပါဘဲ
သူႏွင့္ညေနစာစားဖုိ႔ သေဘာတူခဲ့သည္မွာ မွန္သလား၊ မွားသလား
ႏွင္းမေ၀ခဲြတတ္ခဲ့။ မနက္က ကားေပၚမွာ ခါတုိင္းလုိပဲ ေထြရာေလးပါးေျပာရင္း သူက
ေကာက္ကာငင္ကာ “ကုိယ္တုိ႔ ဒီညေန dinner အတူစားၾကရေအာင္လား” လုိ႔
ေမးလုိက္ေတာ့ ႏွင္း ႐ုတ္တရက္ ျပန္မေျဖျဖစ္ေသး။ ႏွင္းစဥ္းစားလုိက္ေတာ့
ဒီညေနတစ္ျခားသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆုံဖုိ႔ ခ်ိန္းဆုိထားျခင္းလည္းမရွိ။
ေသာၾကာေန႔ညေနခင္းေတြကုိ ပ်င္းရိစြာတစ္ေယာက္တည္း ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရေသာ ႏွင္း
တခါတေလေတာ့လည္း အေျပာင္းအလဲျဖစ္ခ်င္သည့္ ဆႏၵကုိ လုိက္ေလ်ာ၍ “အုိေက” ဟု
ေျပာျဖစ္ခဲ့သည္။
ႏွင္းနဲ႔သူ ခင္မင္ခဲ့တာ
လပုိင္းမွ်သာ ရွိေသးသည္။ သူႏွင့္ႏွင္းက အလုပ္အသြားအျပန္ ဘတ္စကားနံပါတ္ ၁၅၁
စီးရတာျခင္းတူသည္။ ႏွင္းအိမ္မွ႐ုံးသုိ႔ ၁၅၁ စီး၍
စကၤာပူႏုိင္ငံအမ်ိဳးသားတကၠသုိလ္
ႏွင္းသူ႔ကုိ သတိထားခဲ့မိသည္မွာ
ၾကာၿပီ။ ျမင့္မားေသာသူ႔အရပ္ႏွင့္ ကြဲျပားျခားနားေသာ သူ႔အသားအေရာင္သည္
အျခားသူမ်ားထက္ ထူးျခားစြာထင္ရွားေနတတ္သည္။ ေက်ာပုိးအိတ္ကုိ
ႏွစ္ဖက္အၿမဲလြယ္တတ္ၿပီး၊ ၀န္ထမ္းကတ္ျပားကုိ လည္ပင္းမွာ ဆြဲထားေလ့ရွိသည္။
သူ၀တ္ဆင္ေလ့ရွိေသာ ရွပ္အက်ႌ လက္တုိအကြက္စင္းမ်ားသည္ မ်ားေသာအားျဖင့္
သူ႔အသားအေရာင္ႏွင့္ လုိက္ဖက္ညီေနသည္။ သူ႔ကုိ ႏွင္းသတိထားမိသလုိ သူကလည္း
ႏွင္းကုိ သတိထားမိ၍ ခင္မင္ေအာင္လုပ္ယူခဲ့သည္ကုိ ေနာက္က်မွ ႏွင္း
ရိပ္စားမိခဲ့သည္။
အိမ္က ပုံမွန္အခ်ိန္ထြက္လွ်င္
ႏွင္းစီးရမည့္ကားတြင္ သူပါလာတတ္သည္။ ႏွင္းႏွင့္အမွတ္မထင္ စကားစျမည္ေျပာဆုိ၍
ရင္းႏွီးသြားသည့္ေနာက္ပုိင္းတြ
ေရွ႕နားက လက္လွမ္းျပေနေသာသူ႔ကုိ ေတြ႔လုိက္ရေတာ့ ႏွင္းေတြးလက္စအေတြးေတြ ျပတ္ေတာက္သြားသည္။ ေတာင္အေမရိကတုိက္သား သူက ေဘာလုံး၀ါသနာႀကီးသူပီပီ ေသာၾကာေန႔ညေနတုိင္း ႐ုံးေစာေစာဆင္း၍ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္မ်ားႏွင့္အတူ အၿမဲေဘာလုံးကန္ေလ့ရွိသည္။ ေဘာလုံးကန္ရာမွ ျပန္လာၿပီး ေရမုိးခ်ိဳး၍ လန္းဆန္းလတ္ဆတ္ေနေသာ သူ႔ကုိျမင္ေတာ့ ႏွင္းကုိယ္ႏွင္း အနည္းငယ္ မလုံမလဲျဖစ္သြားမိသည္။ ႐ုံးဆင္းတုန္းက ဆံပင္ကုိ လက္ႏွင့္ဖြဖြသပ္ခဲ့႐ုံမွ်အပ အထူးတလည္ ျပင္ဆင္ျခယ္သထားျခင္း
ေရွ႕နားက လက္လွမ္းျပေနေသာသူ႔ကုိ ေတြ႔လုိက္ရေတာ့ ႏွင္းေတြးလက္စအေတြးေတြ ျပတ္ေတာက္သြားသည္။ ေတာင္အေမရိကတုိက္သား သူက ေဘာလုံး၀ါသနာႀကီးသူပီပီ ေသာၾကာေန႔ညေနတုိင္း ႐ုံးေစာေစာဆင္း၍ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္မ်ားႏွင့္အတူ အၿမဲေဘာလုံးကန္ေလ့ရွိသည္။ ေဘာလုံးကန္ရာမွ ျပန္လာၿပီး ေရမုိးခ်ိဳး၍ လန္းဆန္းလတ္ဆတ္ေနေသာ သူ႔ကုိျမင္ေတာ့ ႏွင္းကုိယ္ႏွင္း အနည္းငယ္ မလုံမလဲျဖစ္သြားမိသည္။ ႐ုံးဆင္းတုန္းက ဆံပင္ကုိ လက္ႏွင့္ဖြဖြသပ္ခဲ့႐ုံမွ်အပ အထူးတလည္ ျပင္ဆင္ျခယ္သထားျခင္း
“အထဲမွာ ထုိင္မလား၊ အျပင္မွာ
ထုိင္မလား” စားပြဲထုိးေလးက ေမးေတာ့ ႏွင္းက အျပင္ကုိပဲ ေရြးခ်ယ္လုိက္သည္။
ဒီလုိသာယာတဲ့ညေနခင္းမွာ ကန္ေရျပင္ကုိျဖတ္တုိက္လာတဲ့ ေလေျပနဲ႔အတူ
ညေနစာစားခြင့္ႀကဳံခ်င္သည္ေလ။ Menu လာခ်ေပးေတာ့ သူက ၀ိုင္နီတစ္ခြက္မွာသည္။
ႏွင္းက လိေမၼာ္ရည္တစ္ခြက္မွာသည္။ “ကုိယ္က သိပ္မ်ားမ်ားေသာက္လုိ႔မရဘူး၊
ကုိယ့္မ်က္ႏွာက နဲနဲေလာက္ေသာက္လုိက္ရင္ေတာင္ နီလာတာ၊ မ်ားမ်ားေသာက္မိရင္
မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးရဲသြားတာ”၊ “အုိ..ဟုတ္လား။ ႏွင္းက ၀ုိင္နီသိပ္ႀကိဳက္ေပမယ့္
ငါးပါးသီလယူထားလုိ႔ alcohol ေရွာင္လုိက္တာ” လုိ႔ ႏွင္းေျပာေတာ့
“ေကာင္းတာေပါ့” လုိ႔ သူက ေက်ေက်နပ္နပ္ျပဳံးလုိ႔ ျပန္ေျဖသည္။ သူက အီတာလ်ံ
ေခါက္ဆြဲမွာၿပီး ႏွင္းက ၾကက္သားဘာဘီက်ဴးတစ္ပြဲ မွာလုိက္သည္။
အၫုိေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့မ်က္လုံးတစ္
ႏွင္းႏွင့္သူ တုိင္းျပည္ႏွစ္ခု၏
မတူညီကြဲျပားျခားနားေသာ ဓေလ့ယဥ္ေက်းမႈစ႐ုိက္ေတြအေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ၾကသည္။
ႏွင္း စိတ္၀င္စားစြာေမးျမန္းမိေ
“ရွင့္ႏုိင္ငံရဲ့ေဘာလုံးအသင္း
“မင္းတစ္ခါေလာက္ေတာ့ ကုိယ္ကစားတာ လာၾကည့္သင့္တယ္” “ႏွင္း... ႀကိဳးစားၾကည့္မယ္ေလ”
“ရွင့္ႏုိင္ငံရဲ့ေဘာလုံးအသင္း
“မင္းတစ္ခါေလာက္ေတာ့ ကုိယ္ကစားတာ လာၾကည့္သင့္တယ္” “ႏွင္း... ႀကိဳးစားၾကည့္မယ္ေလ”
သူႏွင့္ႏွင္းအတူ စကားလက္ဆုံေျပာ၍
စားတာခ်င္းအတူတူ သူက အရင္ၿပီးသည္။ ႏွင္းက အေနာက္တုိင္းစာကုိ
ႏွစ္သက္ေသာ္လည္း ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ဒီေန႔သိပ္မစားႏုိင္။ သူက မကုန္ႏုိင္တဲ့
ႏွင္းပန္းကန္ကုိၾကည့္ၿပီး ကုိယ္ရွင္းေပးမယ္ေျပာေတာ့ ႏွင္း အ့ံၾသမိသြားသည္။
ႏွင္းပန္းကန္ထဲမွ က်န္ေသာ ၾကင္ကင္တစ္ျခမ္း၊ အာလူးျပဳတ္ေခ်တစ္၀က္ႏွင့္
အသီးအရြက္အခ်ိဳ႕ သူ႔ပန္းကန္ထဲ ေျပာင္းထည့္ၿပီး ယူစားသည္ကုိ
မ်က္လုံးအ၀ုိင္းသားႏွင့္ ၾကည့္ေနမိသည္။ သူက ရယ္ရယ္ေမာေမာႏွင့္
ေျပာလုိက္ေသးသည္။ “ကုိယ္က first date ဆုိ သိပ္သေဘာက်တာ၊ ဘာလုိ႔လဲသိလား။
ကုိယ့္အေတြ႔အႀကံဳအရ အဲဒီေန႔ဆုိ မိန္းကေလးေတြက စိတ္လႈပ္ရွားေနလုိ႔ ထင္ပါရဲ့
ဘယ္ေတာ့မွ ကုန္ေအာင္မစားႏုိင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္ပုိစားရတယ္။”
ဘုရားေရ...လာျပန္ၿပီ first date တဲ့။ ႏွင္းရင္ထဲမွာ
အာေမဋိတ္သံထြက္သြားေသာ္လည္း အျပင္သုိ႔ထြက္မလာခဲ့ပါ။
ေကာင္းကင္မွာ
ေနေရာင္ေပ်ာက္သြားခဲ့ၿပီ။ “shuttle bus ေတြလည္းမရွိေတာ့ဘူး၊ ကုိယ္တုိ႔
အမ်ားသုံးဘတ္စ္နဲ႔ပဲ ျပန္ရေတာ့မွာ၊ ကားမွတ္တုိင္က နည္းနည္းလွမ္းတယ္။
ႏွင္းေလွ်ာက္ႏုိင္မလား။” “အုိ...ရတာေပါ့ ကြ်န္မလမ္းေလွ်ာက္ရတာ
သိပ္ႀကိဳက္တယ္။ အထူးသျဖင့္ ခုလုိ သာယာတဲ့ညေနခင္းဆုိ ပုိႀကိဳက္တယ္” “ အုိေက”
ဘီလ္ရွင္းၿပီးေတာ့
သိပၸံပန္းျခံလမ္းမတစ္ေလွ်ာက္ သူႏွင့္ေဘးခ်င္းကပ္ေလွ်ာက္လာယင္
သိပၸံပန္းျခံလမ္းမမွထြက္၍
ညာဘက္ခ်ိဳးၿပီး ပါစီပန္ဂ်န္း လမ္းေပၚမွ ကလင္မသီလမ္းမသုိ႔ စီး၍ ရႏုိင္မည့္
ကားမွတ္တုိင္အထိ ႏွင္းတုိ႔ လမ္းေလွ်ာက္ၾကသည္။ ကားမွတ္တုိင္ေရာက္ေတာ့
ကားမလာေသး၍ ေစာင့္ရသည္။ သူ႔ရဲ႕ျမင့္မားေသာအရပ္ႏွင့္ ႏွင္းကုိ
ဆီးမုိးၾကည့္ၿပီး ႏွင္းနဖူးေပၚက ဆံႏြယ္ေလးေတြကုိ လက္ႏွင့္သပ္ေတာ့
ႏွင္းမ်က္ႏွာ ေႏြးကနဲျဖစ္ၿပီး ရွက္သြားသည္။ ဒီလုိ ကုိယ့္ခ်စ္သူလည္းမဟုတ္တဲ့
ေယာက္က်္ားေလးမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က အမ်ားျမင္သာေသာ ပတ္၀န္းက်င္မွာ
ကုိယ့္နဖူးေပၚက ဆံစေတြ ပင့္သပ္ေပးတာ ႏွင္းတစ္ခါမွ မၾကဳံဖူးခဲ့။ သူက
ႏွင္းမ်က္ႏွာအရိပ္အကဲကုိ သိတတ္စြာပင္ ႏွင္းကုိ ၿပဳံးၾကည့္ရင္း သူ႔လက္ကုိ
ရုပ္သိမ္းေပးလုိက္သည့္အတြက္ ႏွင္း သူ႔ကုိ ေက်နပ္စြာ ေက်းဇူးတင္ မိသြားသည္။
လူမ်ိဳးမတူ၊ ဘာသာအယူ၀ါဒ
ကြဲျပားျခားနားေသာသူျဖစ္၍ သူ႔အျပဳအမူေတြ ႏွင္းနားလည္ေပးခ့ဲရသလုိ သူကလည္း
ႏွင္းထားရွိေသာ စိတ္ဓါတ္ကုိ နားလည္ေပးႏုိင္သူတစ္ဦးျဖစ္သည္။ ဘတ္စ္ကားေပၚ
ေရာက္ေတာ့ တိတ္ဆိတ္ေနေသာ ႏွင္းကုိ သူကစကားတစ္ခ်ိဳ႕ဆက္ေျပာသည္။ “ကုိယ့္ဘ၀မွာ
မင္းဟာ ပထမဆုံးသိခြင့္ရတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ပဲ”။ ဒီစကားၾကားေတာ့ ႏွင္း
အံ့ၾသ၀မ္းသာျဖစ္သြားသည္။ “မင္းနဲ႔ခင္မင္ခြင့္ရတာ
ကုိယ့္အတြက္သိပ္ကံေကာင္းတာပဲ။ ကုိယ္မသိေသးတဲ့ အေတြးအေခၚ
ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ထုံးတမ္းေတြ မင္းေျပာျပမွသိခြင့္ရတယ္။ ဒီကမာၻေပၚမွာ
ကုိယ္မသိေသးတဲ့အရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိေသးတာပဲ။ မင္းနဲ႔ ကုိယ္တုိ႔
မတူညီမႈအစဥ္အလာေတြ အတြက္ေတာ့ ကုိယ္တုိ႔ကုိ bad people လုိ႔
မျမင္လုိက္ပါနဲ႔။ ကုိယ္အာရွကုိ သိပ္သေဘာက်တယ္။ အာရွလူမ်ိဳးေတြကုိ
ကုိယ္စိတ္၀င္စားတယ္။ ေနာက္ၿပီး ကုိယ့္မ်က္စိထဲမွာေတာ့ အာရွတုိက္သူေတြက
သိပ္လွတယ္” ႏွင္းက သူ႔စကားၾကားေတာ့ ေက်နပ္စြာ ၿပဳံးရင္း “ေက်းဇူးတင္ပါတယ္”
လုိ႔ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ျပန္ေျပာလုိက္သည္။ ညေနပုိင္းမွာလုိ
ျပည့္သိပ္ၾကပ္ညပ္မေနေသာ ကားက အိမ္နားေရာက္ခါနီးၿပီ။ “ႏွင္း
ဆင္းရေတာ့မယ္ေနာ္၊ ဒီေန႔ညေနစာအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္” လုိ႔ ထပ္ေျပာလုိက္ရင္း
သူ႔ကုိ ႏႈတ္ဆက္လုိက္သည္။
တုိက္ေရွ႕တည့္တည့္မွတ္တုိင္မွာ
ရပ္ေသာ ကားေပၚက ဆင္းေတာ့ တုိက္ေပၚကုိ ခ်က္ျခင္းမတက္မိေသးဘဲ ကားလမ္းမဘက္ကုိ
ဦးတည္ထားသည့္ တုိက္ေရွ႕က ထုိင္ခုံေပၚမွာ ခဏထုိင္မိသည္။ လေရာင္မေတြ႔ေသာ
ေကာင္းကင္ကုိ ေမာ့ၾကည့္ယင္း ၾကယ္ကေလးေတြ ေတြ႔လုိေတြ႔ျငား
ရွာၾကည့္လုိက္ေသးသည္။ ႏွင္းရင္ထဲမွာ အမ်ိဳးအမည္မခြဲႏုိင္ေသာ ေ၀ဒနာတစ္ခု
ခံစားေနရသည္။ သူႏွင့္အတူ ညေနစာစားတာ ပထမဆုံးနဲ႔
ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ျဖစ္လိမ့္မည္ ဆုိတာေတာ့ ႏွင္းစိတ္ထဲမွာ အလုိလုိသိေနသည္။
ျဖစ္ႏုိင္ေခ်နည္းပါးတဲ့ အနာဂတ္တစ္ခုအတြက္ ႏွင္းမစြန္႔စားပါရေစနဲ႔။
ဇြန္မုိးစက္
************
ခုေနာက္ပုိင္း စာလည္းအေရးက်ဲ၊ ၀တၱဳေလးေတြေတာင္ မေရးျဖစ္တာၾကာၿပီမုိ႔ ဟုိအရင္ တင္ခဲ့ဖူးတဲ့ စာအေဟာင္းေလးကုိပဲ ဓာတ္ပုံရွာထည့္ ေပါလစ္ရွ္လုပ္ၿပီး ျပန္တင္လုိက္တာပါ။
မဖတ္ရေသးတဲ့သူေတြအတြက္ကေတာ့ အသစ္ေပါ့ေနာ္။ း)
ပုံေလးကေတာ့ သာယာလွပတဲ့ အမွတ္ ၂ သိပၸံပန္းၿခံထဲက လမ္းခ်ိဳးတစ္ခုပါ။
ပုံေလးကေတာ့ သာယာလွပတဲ့ အမွတ္ ၂ သိပၸံပန္းၿခံထဲက လမ္းခ်ိဳးတစ္ခုပါ။
တကယ့္.အျဖစ္မွန္လားဟင္...ဖတ္ၿပီးေတာ့..တမ်ိဳးေလးခံစားရတယ္....:)
ျဖစ္ႏုိင္ေခ်နည္းပါးတဲ့ အနာဂတ္တစ္ခုအတြက္ တဲ့လား... ႏွင္းက ဘယ္လိုကန္႔သတ္ခ်က္မ်ိဳးနဲ႔ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ အနည္း အမ်ားကို တြက္ခ်က္ အေျဖထုတ္လိုက္တယ္ဆိုတာ ေတြးမိလ်က္နဲ႔ ဘာကိုအလိုမက်မွန္းမသိ... အလိုမက်ျဖစ္ေနမိတယ္...
(ဇြန္ စာေရးသိပ္ေကာင္းတယ္...)
တခါမွ မဖတ္ဖူးေသးတဲ႔မုိးနတ္အတြက္ကေတာ႔ အသစ္ပါ....ဒါနဲ႔ ဇာတ္လမ္းေလးကဘယ္လိုေလးလဲ
ေပါင္းတယ္..မေပါင္းဘူးဆုိတာထက္...အဲလိုဇာတ္သိမ္း
သြားတာေလးကိုက တစ္မ်ိဳးေလး...ေပါင္းတာ ၊မေပါင္း
တာထက္..ပုိတဲ႔ ခံစားမွဳေလးေပးႏုိင္တယ္...
ေက်နပ္စြာနဲ႔ လာဖတ္သြားတယ္ေနာ္..
အားေပးလ်က္ပါ..
ခင္မင္ေနတဲ႔..မိုးနတ္
အမအရင္တေခါက္တင္ထဲကၾကိဳက္တယ္
အရင္ကတည္းက ဖတ္ဖူးတယ္.... :)
ဂ်င္း
ဒီဝတၳဳတိုေလးကို ဖတ္ေနရင္း ကားမွတ္တိုင္က ဆံပင္သပ္တင္ေပးတဲ့ အခန္းမွာ က်ေနာ္သိဖူးတဲ့ ေတာင္အေမရိကတိုက္၊ ေဘာ္လံုးႏိုင္ငံက လူတခ်ိဳ႕ကို ျဖတ္ကနဲ သတိရလိုက္မိတယ္၊ အထိအေတြ႔နဲ႔ အသားက်ၿပီး လက္ယဥ္ေနတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈက ႏွင္းလို မိန္းမပ်ိဳေလးအတြက္ ေနရထိုင္ရ ခက္ေစခဲ့မွာ အေသအခ်ာပါပဲ၊ တိုက္ေ႐ွ႕က ထိုင္ခံုေလးမွာ ထိုင္ရင္း ‘first date’ ကို ျပန္လွန္သံုးသပ္ေနတဲ့ ႏွင္းစိတ္ ထဲမွာ ဘာေတြကိုမ်ား တြက္ခ်က္ေနခဲ့ မလဲလို႔ သိခ်င္စိတ္ ျဖစ္မိတယ္..၊
အရင္က တင္ဖူးတဲ့ စာစုေဟာင္းေလးလို႔ ဆိုေပမယ့္ မဖတ္ရေသးေတာ့ ခံစားမႈအသစ္ေတြကို ေပးတာပါပဲ၊ ဇြန္႔ရဲ႕ ဝတၳဳတိုေလးေတြက အၿမဲလိုလို တခုတ္တရ ဖတ္ခ်င္စရာ ေကာင္းလွတယ္...။
လာဖတ္သြားတဲ့ LS ကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ း)
အစ္မသက္ေ၀ အလုိမက်ျဖစ္ေအာင္ ေရးခဲ့မိတဲ့ စာတစ္ပုဒ္မုိ႔ အမွတ္တရေပါ့ေနာ္။ ;) (အစ္မလုိ စာေရးေကာင္းတဲ့သူရဲ႕ ခ်ီးက်ဴးစကားၾကားရေတာ့ ထခုန္မိမတတ္ပါပဲ :D)
မုိးနတ္ေရ... တခါတေလမွာ အဆုံးမသတ္ျဖစ္တဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြက ပုိလွတတ္တယ္။ လာအားေပးလုိ႔ ေက်းဇူးေနာ္။
အရင္ကတည္းက ဖတ္ဖူးခဲ့တဲ့ အေနာနီးမတ္စ္နဲ႔ ညီမဂ်င္းကုိလည္း ေက်းဇူးပါ။
ႏွင္းက လူမ်ိဳးျခားတစ္ေယာက္ကုိ လက္ခံစဥ္းစားဖုိ႔ သတၱိေတြ နည္းေနခဲ့တယ္ထင္ပါရဲ႕ ကုိညီလင္းသစ္ေရ...။
(ႏွင္းရင္ထဲမွာ အမ်ိဳးအမည္မခြဲႏုိင္ေသာ ေ၀ဒနာတစ္ခု ခံစားေနရသည္)......ဖတ္ျပီးေတာ႔
ဂ်က္လဲ ခံစားရတယ္
ပုံေလးကုိျမင္ရတာ ေတာင္ၾကီးကသစ္ေတာ္ရပ္ကြက္ေလးကုိ
သတိရေစတယ္ လမ္းေလးနဲ႔အပင္ေလးကုန္းျမင္႔က အိမ္
တူေနသလုိမုိ႔ပါ
ခင္မင္တဲ႔ sis jasmine
အဲဒီလို အက္ေဆး အတိုစားေလးေတြ ေရးတာ ေတာ္တယ္ေနာ္..
စာဖတ္သူရဲ႕ စိတ္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆြဲယူသြားတာ..
ကိုယ္ေတြ႔လို႔ေတာင္ ထင္မွားမိပါတယ္..
Carry on!!
-m